വിരുദ്ധം

ചിമ്മിത്തുറക്കുന്നൊരായിരം കണ്ണുമായ്
തുള്ളിതുളുമ്പിയീരാത്രി നില്കെ
ഈ ലോകമെങ്ങും വെളിച്ചം കൊളുത്തുന്ന
വെള്ളിപ്രഭാതത്തെയോർത്തുപോയ് ഞാൻ

രാഗാർദ്രചന്ദ്രപ്രഭാവം പരത്തുന്ന
നീലനിലാവിനെ കൈതൊടുമ്പോൾ
തീക്ഷ്ണമാം തീക്കൈകൾകൊണ്ടുപുണരുന്ന
ക്രുദ്ധനാം സൂര്യനെയോർത്തുപോയ് ഞാൻ