ബാന്ധവം

നക്ഷത്ര ഖചിതേ രാവേ
കടന്നിങ്ങോട്ടിരിക്കുക
ഏറെ നേരം കാത്തു നിന്നു
തളർന്നോ പദതാരുകൾ
നിന്റെ യീ മേനിയിൽ തള്ളി
തുളുമ്പും ദിവ്യ യൌവ്വനം
ക്ഷണിപ്പൂ ഉത്സവത്തിന്നായ്
വരൂ നീ നിശാദേവതേ

എന്റെ യീ കാവ്യഗാരത്തിൻ
വാതിലും ജാലകങ്ങളും
വെക്കം കൊട്ടിയടക്കട്ടെ
കട്ടിലിൽ നീയിരിക്കുക
ഉണരുന്നു വികാരത്താൽ
അന്തരിന്ദ്രിയ ചോദന
അഗ്നിയേറ്റുന്നു ബോധത്തിൽ
അളവാർന്നൊരു പെണ്ണുടൽ

താഴ്ത്തി വെക്കട്ടെ വേഗം ഞാൻ
എന്റെ ചിന്താ ചിരാതുകൾ
സംഭ്രമിപ്പിക്കുന്നുവല്ലോ
നിന്റെ മുല്ലച്ചിരിക്കനം
മേനികൂട്ടുവാനല്പം തീ
പകർന്നൂ ഞാൻ സിരകളിൽ
മദിപ്പിക്കുന്നു മദ്യത്തിൻ
മുഗ്ദമാദക ചുംബനം

നിന്റെ യീ മേനിയിൽ തള്ളി
തുളുമ്പും ദിവ്യ യൌവ്വനം
നിലാവാടയഴിക്കാം ഞാൻ
എന്തു നീ കണ്ണടച്ചുവോ
മെല്ലെയെൻ കൈകളാൽ പുൽകി
ചേർത്തു നെഞ്ചോടണക്കവേ
നക്ഷത്ര ഖചിതേ നിന്റെ
വാർകുഴൽ ഗന്ധമേറ്റുവോ
അതിൽ നീന്തി രമിക്കുന്നോ
ഞാനുമെന്നനുഭൂതിയും
കാവ്യഗാന സരിത്താർന്നോ
രെന്നിലെ നിത്യ കാമുകൻ
എന്നെയാകെ ഗ്രസിക്കുന്നു
നിന്റ്റെ കണ്ണിന്റെ നീലിമ
എന്റെ പച്ചപ്പു തേടുന്നു
നിന്നിലെ കാട്ടു വള്ളികൾ

മസ്തിഷ്കത്തിലുലാവുന്നു
വാസന്ത പുളകോദ്ഗമം
വർണ്ണ വിസ്ഫോടനം തീർത്തൂ
മഴവില്ലു മുറിഞ്ഞ പോൽ
മഹാധമനിയിൽ തിങ്ങി
ഗർജ്ജിപ്പൂ രക്ത്ത വന്യത
മാംസബിന്ദുക്കളിൽ കൊട്ടീ
ആദിതാളലയങ്ങളായ്

നീണ്ടു പോം പാതകൾ തന്നെ
കാമദത്തിരമാലകൾ
വേലിയേറ്റങ്ങളും പിന്നെ
ഇറക്കങ്ങളുമൊന്നു പോൽ
അജ്ഞാത മൊരാനന്ദത്താൽ
ആത്മാവു മദിക്കവേ
കലാശക്കൊട്ടു തീരുന്നു
ഒഴിഞ്ഞൂ രംഗവേദിക

മന്ദ്ര മാധുര്യാലസയാൽ
മയങ്ങിപ്പോയൊട്ടു ഞാൻ
ഉണർന്നെണീറ്റപ്പോഴേക്കും
പുലർന്നേറെക്കഴിഞ്ഞു പോയ്