വിരുദ്ധം

ചിമ്മിത്തുറക്കുന്നൊരായിരം കണ്ണുമായ്
തുള്ളിതുളുമ്പിയീരാത്രി നില്കെ
ഈ ലോകമെങ്ങും വെളിച്ചം കൊളുത്തുന്ന
വെള്ളിപ്രഭാതത്തെയോർത്തുപോയ് ഞാൻ

രാഗാർദ്രചന്ദ്രപ്രഭാവം പരത്തുന്ന
നീലനിലാവിനെ കൈതൊടുമ്പോൾ
തീക്ഷ്ണമാം തീക്കൈകൾകൊണ്ടുപുണരുന്ന
ക്രുദ്ധനാം സൂര്യനെയോർത്തുപോയ് ഞാൻ

ചില നിർവ്വചനങ്ങൾ

വെളിച്ചത്തെ നിർവ്വചിക്കുവാൻ
ഇരുട്ടിനോളം കഴിയില്ല നിഴലുകൾക്ക്

മരണത്തെ നിർവ്വചിക്കുവാൻ
ദു.ഖമല്ല ജീവിതം തന്നെയാണ് നല്ലത്
നോക്കൂ വിരഹം കടഞ്ഞെടുത്ത
പ്രണയങ്ങൾക്ക് എന്തു മിഴിവാണ്




എന്നെ നിർവചിക്കുവാൻ
നിന്നോളമാവുമോ ലോകത്തിന്

നമ്മുടെ നിർവ്വചനം
എഴുതിവാങ്ങുവാൻ
നാളെ വിളിക്കുമായിരിക്കും
ലോകം നമ്മുടെ മക്കളെ